ഓണാശംസകൾ

ഓർമ്മകളുടെ അഭ്രപാളികളിലേക്ക് ചേക്കേറുവാൻ ഒരോണക്കാലം കൂടി
നഷ്ടപ്പെടുന്നവയുടെ കൂട്ടത്തിലേക്ക് ഒരുത്രാടരാവും, ഒപ്പം-
എന്നോ യുവജനോത്സവത്തിനു പാടിമറന്ന വരികളും...
“ഓണക്കോടിയുടുത്തു മാനം മേഘക്കസവാലേ...
വെൺ മേഘക്കസവാലേ...”

നാടിനെ സ്നേഹിക്കുന്ന... പൂക്കളെ സ്നേഹിക്കുന്ന... ഉത്സവങ്ങളെ സ്നേഹിക്കുന്ന...
വർഷങ്ങളിത്ര കഴിഞ്ഞിട്ടും, ഇന്നും അതേ നൈർമല്യത്തോടെ ഓണത്തെ വരവേക്കുന്ന...
തിരക്കിൽ‌പ്പെട്ട് നഷ്ടപ്പെട്ടുപോയ ഓണത്തെ, ദൂരെയെങ്ങോ നാലു ചുവരുകൾക്കുള്ളിലിരുന്ന് താലോലിക്കുന്ന...
എല്ലാ മലയാളികൾക്കും... സ്നേഹം നിറഞ്ഞ ഓണാശംസകൾ...!

നിഴലാവർത്തനം... വീണ്ടും...

പച്ചയുടെ നിഴൽ!

ഒരു തല തിരിഞ്ഞ പരീക്ഷണം...


നൊമാദേട്ടന്റെ നിഴലാവർത്തനം ഇവിടെ കാണാം.

ആരാധന

ആരാധന; അതായിരിക്കാം, എന്നും ഉദയത്തിങ്കൽ അവൾ പൂക്കൾ നിറഞ്ഞ് നിൽകുന്നത്...
ആരാധന; അതായിരിക്കാം, എന്നും വൈകിട്ട് അവൾ പൂക്കൾ കൊഴിച്ച് ഭൂമിയെ പൂജിക്കുന്നത്...
ആരാധന; അതുതന്നെയായിരിക്കാം അവൾ ഇന്നും പൂത്തു തളിർക്കുന്നത്, അമ്മ തന്ന സ്നേഹത്തിന്...

സ്മൃതിജാലകം

ഓർമ്മകളുറങ്ങുന്ന ആ ജാലകത്തിലൂടെ ഞാൻ ദൂരേക്ക് നോക്കി
ആരോ പയ്യുകളുടെ പിന്നാലെ ഓടുന്നു; വെള്ളം തട്ടിത്തെറിപ്പിച്ച് രസിക്കുന്നു...
അങ്ങകലെ അസ്തമയസൂര്യനെ നോക്കി പുഞ്ചിരിക്കുന്നു...
പാടവരമ്പത്തൂടെ കുട്ടിനിക്കറുമിട്ട് ആമ്പൽപ്പൂക്കളുമായി ചെറിയമ്മയോടൊപ്പം നടന്നടുക്കുന്നു...
പിന്നാലെ കയ്യിൽ പിടിച്ച് വേറെ ആരൊ!
“അത് നമ്മളായിരുന്നോ?”, ചിന്നമ്മു ചോദിച്ചു.
ഞാൻ ചിരിച്ചു;
നഷ്ടപ്പെട്ട ഓർമ്മകളുടെ ബാല്യം...
എന്നത്തേയും പോലെ അന്നും ആ ഓർമ്മകൾ ഒരിറ്റു കണ്ണുനീർ കടംവാങ്ങി.