പുഴ

ഒഴുക്കിനേയും മഴയേയും സ്നേഹിച്ച്
ഒരു വെള്ളപ്പൊക്കത്തെ സ്വപ്നം കണ്ട്
ഒഴുക്കിൽ പാറക്കെട്ടിലെവിടോ തോർത്തുമുണ്ട് നഷ്ടപ്പെട്ട്
പണ്ടെങ്ങോ ഒഴുക്കിൽ എന്നെ തന്നെ നഷ്ടപ്പെട്ട്
പിന്നീടെപ്പൊഴോ കരഞ്ഞപ്പോൾ ആരും കാണാതിരിക്കാൻ നിന്നിലലിഞ്ഞ്
സ്വപ്നങ്ങളുടെ കോട്ടകൾ കെട്ടാൻ നിന്നെ കൂട്ടുപിടിച്ച്
നമ്മളെ അകത്തിയ കാലത്തെ പഴി പറഞ്ഞ്
ഓണത്തിനും വിഷുവിനും മാത്രം നിന്നെ കണ്ട്
പിന്നീടൊരു വേനലവധിയിൽ വറ്റിവരണ്ട നിന്നിലെ അവസാനത്തെ തുള്ളിയിൽ മുഖം നനച്ച്
മറ്റൊരു വെള്ളപ്പൊക്കത്തെ സ്വപ്നം കണ്ട് യാത്രയായി;
ഇന്ന് മൈലുകൾക്കകലെ നിന്ന് നിന്നെ ഓർക്കുമ്പോൾ
നീ തന്നെ കണ്ണുനീരായ്‌വന്നെൻ കവിളിലൂടെ...
നിനക്ക് അന്നും ഇന്നും ഒരേ ഉപ്പ് രുചി തന്നെ!